Белгілі Қазақстандық спортшы, қоғам белсендісі Марат Жыланбаев өзінің Фейсбуктегі парақшасында тарих пәнінің мұғалімі, Қанат Сейітовтың жазбасын қалдырды. Ол елдегі шерулердің кезінде ұстаздың бастан кешкен оқиғаларын суреттейді. ⠀
«5 қаңтарда Екібастұз қаласы әкімдігінің жанындағы митинг кезінде мен камера объективіне түстім. Ұсталғанға дейін мектеп директорының м.а. байланысқа шықты, өз еркімен өтініш жазуды өтінді. Менің мектебімнің басшылығына қысым көрсетілетінін түсіндім. 10 қаңтарда маған полиция қызметкері қоңырау шалды. Мен оның көлігіне отырдым, ешқандай қарсылық көрсетпедім. Ол мені Мәшһүр-Жүсіп көшесіндегі ҚІІБ-не (немесе АІІБ-не) апарып, тек айғақ алып, мені босататынына сендірді. Учаскелік инспекторға куәлік беру үшін мені 1-ші қабатта қалдырып, қызметкер Данияр қашып кетті. Содан кейін мені бетперде киген қызметкерлер айналымға алып, физикалық зорлық-зомбылықты қолданды. Ұрып соқты. Олар менің неге ұсталғандардың қатарында екенімді түсінбеді, өйткені мен мектеп мұғалімімін, оны мемлекет жалақы, мәртебе тұрғысынан құрметтейді. Маған не жетіспейді деп сұрақ қойды. Қалған тұтқындардың қалай ұрылғанын көріп, Мен бәріне үнсіз төздім, өз құқығымды айтпауды шештім, өйткені мен бұл жағдайда өзімді қорғаудың мағынасы жоқ екенін көрдім. Ұрып — соғу кезінде маған бір қызметкер көмектесті, ол мені толығымен қорлауға мүмкіндік бермеді, қатты соққылар мен шашымды кесіп тастаудан қорғады (мен археолог ретінде ұзын шаштымын). Бізге қол қойған қағаздарды оқуға мүмкіндік берілмеді, өйткені кабинеттер ішіндегі ұрып-соғу күшейе түсті. Менің көзілдірігім сынды.⠀
⠀
Екібастұздықтар неге жаппай ұрып-соғу мен тәртіпсіздікке жол беріп жатыр, кім оларға бұйрық берді? Екібастұздың жігіттері бізді басқа қалалардың қызметкерлерінің бақылауымен ұрып-соғып жатыр деп ойладым.⠀
⠀
Жағдайды талдау барысында полиция қызметкерлеріне ұйықтауға жол берілмейтінін, оларды бұйрықтарымен жүйкесін тоздыратынын түсіндім. Күш құрылымдарында кездесетін қатыгез садистердің белгілі бір пайызы, ұрып-соғуға болатын қорғансыз адамдардың әлсіздігін пайдаланады. ⠀
⠀
Барлық айғақтарды берген соң торға қамалдым, өзіме келе бастадым.⠀
⠀
Қаланы күзететін қызметкерлер жаппай ұрып-соғудан гөрі көшеде тоңып жүруге риза. Олар менің таныстарым, олардың ата-аналары балалары үшін кешірім сұрауға мәжбүр, өйткені олар жаппай ұруды тоқтату үшін ешқандай әрекет жасамады. Сірә, олар бұйрықты орындаса да, отбасы мүшелері оларды моральдық тұрғыдан жазалайды. Бұл жағдайда олардың кінәсі полиция формасында болғанында, тәулік бойы жұмыс істеп, ұйқылары қанбайды. ⠀
⠀
Полиция қызметкерлері де біз сияқты адамдар, олардың өздері және олардың отбасы мүшелері қоғамда бор, олар үшін қорқыныш сезімі де тән.
⠀
Алматыда қызметкерлерді қалың топтың ашуына қарусыз қалдырғаннан кейін, мен полиция қызметкерлерінің құлдырауының барлық дәрежесін түсіндім. ⠀
⠀
Мені соққыға жыққан соң, көрші камераларда не болып жатқанын тыңдай бастадым. Көп ұзамай, түнге қарай, Майқайыңнан ұсталғандар келе бастады, мен өзімді бастан кешкен жағдаймен салыстырғанда, мені «жеңіл» ұрғанын түсіндім. Іші өте тар болды, ұйықтай алмадым.⠀
⠀
Екінші күні, 11 қаңтар соттың алдында бізді ұрған жоқ, маған 91 800 теңге көлемінде айыппұл салды. Егер де кешірім сұрау видеосына көнбесең 10 тәулікке отырасың деп айтты. Жұмыста мектептен шығуымды талап етті, одан кейін аяғым ауыра бастады. 14 қаңтар қорғаушы маған медициналық көмекке жүгін деді, және де жұмыс орным сақталып қалатынана сендерді. ⠀
⠀
Митингке неге шықтың дегенде : » Жаңаөзенде адамдарды атқан кездегідей ұятқа қалмау. Бүкіл ел 2011 жылғы желтоқсандағы оқиғаларды үнсіз бақылаған кездегі ұят сезімі есімде. Бұл батыл адамдар Маңғыстаудан өз құқықтарын ғана емес, бізді де қорғауға шықты. Тарих сабағында Сырым, Махамбет, Исатай, Кенесары, Жанқожа, Есет және қазақ халқының басқа да көптеген лайықты ұлдары туралы айтқан кезде, оқушылардан ұялмаймын. Алайда, мұндай ұрып-соғу, қорлау түрінде жазаланамын деп күткен жоқпын — Сеитов Канат Каиролаевич, тарих пәнінің мұғалімі.⠀
